Een Nederlands bedrijf kocht deze week een Amerikaans bedrijf. Het bedrag is niet bekend gemaakt. Wel staat in het persbericht dat het Amerikaanse bedrijf 600 miljoen euro omzet draait. Of eigenlijk: 700 miljoen dollar.

Nu vraag je je natuurlijk af welk Nederlands bedrijf in staat is om een Amerikaanse onderneming van 700 miljoen dollar omzet op te slokken.

Is het Philips? Unilever? Of Ahold? Driemaal nee.

Het gaat om Pon Holdings, een conglomeraat met 7 miljard euro omzet en meer dan 7000 werknemers in dienst. Deze naam zal niet in ieder oor even bekend klinken. Toch is het een van de grootste familiebedrijven van Nederland.

Auto’s schuiven

Pon is wat je noemt een handelsonderneming. Een mooi woord voor een bedrijf dat producten koopt en weer doorverkoopt. De grootste tak van Pon is de import van personenauto’s. Dankzij een samenwerking met Volkswagen, die teruggaat tot in 1930, is het bedrijf de grootste auto-importeur van Nederland.

“Maar liefst één op de vijf personenauto’s op de particuliere markt wordt verkocht via Pon”, aldus het bedrijf op zijn website. Naast Volkswagen levert Pon ook Audi’s, Skoda’s, Seats, Porches, Bentleys, Lamborghini’s en Bugatti’s aan Nederlandse dealers.

En binnenkort dus ook aan Amerikaanse dealers. “IndiGo vertegenwoordigt in Amerika diverse merken uit het luxe segment, waaronder Porsche, Bentley, Lamborghini en Audi,” aldus het familiebedrijf in een van zijn weinige persberichten.

Verder 'handelt' Pon ook in vrachtwagens, fietsen, bedrijfsauto's, vorkheftrucks, graafmachines en onderdelen van voertuigen.

Met kleine letters op het nummerbord

Waarom horen we zo weinig over zo’n grote speler? Dat heeft meerdere redenen. De simpelste en belangrijkste is eerder genoemd. Pon is een handelsonderneming die zelf geen producten maakt. De merknaam Pon zul je als eindgebruiker niet zo gauw tegenkomen.

Alleen als de auto bij een van Pons eigen autodealers is gekocht. Dan zie je de naam wellicht in kleine letters op het nummerbord staan. Let er maar eens op als je niets te doen hebt in de file.

In deze zin is Pon zo'n typisch Nederlands familiebedrijf, dat zich na de Tweede Wereldoorlog heeft opgebouwd tot een grote speler. Nederland grossiert namelijk in handelsondernemingen en industriële leveranciers. En veel minder – zoals bijvoorbeeld de Amerikanen of Italianen – in eindproducten voor de consument.

De tweede reden voor de relatieve stilte rondom Pon is dat het niet beursgenoteerd is. De gelijknamige familie is nog steeds volledig eigenaar.

Een beursnotering zorgt doorgaans voor veel publiciteit, ook al is het product of de dienst van onderneming niet gericht op de consument.

Denk bijvoorbeeld aan ASML. Iemand zal niet zo gauw merken of de chip in zijn telefoon door een machine van ASML is gemaakt. Door de beursnotering kennen velen het bedrijf echter wel. ASML is verplicht zijn jaarverslagen te openbaren en we kunnen de aandelenkoers volgen. Als gevolg daarvan publiceren journalisten en analisten weer over ASML.

Dat alles ontbreekt bij Pon.

De juniors en seniors van de familie

Wat verder nog bijdraagt aan de onbekendheid van het miljardenbedrijf is dat de familieleden nooit happig zijn geweest op interviews, ook een karaktereigenschap die veel andere grote familiebedrijven delen. De leden van de familie zijn als volgt te categoriseren:

  • Vader Mijndert Pon begon in 1900 met de verkoop van fietsen van het merk Opel. Twintig jaar later verkocht hij ook auto’s van dit welbekende merk.
  • Het grote succes werd in gang gezet toen zijn zonen Ben & Wijnand vlak na de oorlog in 1947 het Duitse automerk Volkswagen, dat destijds in handen was van de Britse overwinnaars, gingen importeren. Tijdens de oorlog deden de gebroeders ook zaken met Volkswagen toen het in handen was van het Hitler-regime. Daarover meer in een portret van de Volkskrant uit 2011.
  • Daarna kwam de tweede generatie. Wijnand junior, Ben junior, Mijndert junior en dochters Ans en Truus maakten het bedrijf nog groter.

In 2014 overleed Mijndert Pon junior op 82-jarige leeftijd. Hij had zijn belang in Pon in 2000 verkocht. Broer Ben verkocht al veel eerder. Ben maakt onder meer wijn en racete vroeger veel. De enige aandeelhouder, voor zover dat uit nieuwsartikelen valt op te maken, is dus Wijnand. Dat levert hem een Quote 500-notering van ongeveer twee miljard op.

Geen van de familieleden zit nog op een bestuursfunctie.

Pon gaat rustig door

Ondanks het terugtrekken van de familie, zit het imperium nog altijd niet stil. Dat bewijst niet alleen de overname van deze week. In 2011 stapte Pon Holdings bijvoorbeeld weer in de business waar het ooit mee begon: fietsen. De fietsenmerken Koninklijke Gazelle, Derby Cycle en Cervélo zijn sindsdien onderdeel van het conglomeraat.

Dit voorjaar wilde Pon ook fietsconcurrent Accell (Batavus, Koga) overnemen, maar dat mislukte. Anders was het grootste fietsenbedrijf ter wereld ontstaan.

De core business is en blijft auto-import. Zoals het zelf al zegt: de kans is één op vijf dat jouw auto langs de handen van dit bastion is gegaan. Er is geen aanwijzing dat Pon naar de beurs gaat of meer van zichzelf zal laten zien. Voorlopig moeten we het dus doen met persaankondigingen over overnames en berichten over wat er fout gaat.